طب سنتی
سازمان جهانی بهداشت از ۳۰ سال گذشته برای تحقق اهداف خود در مورد پیشگیری از بیماریها و ارتقا سلامت، دستور تمرکز بیشتر بر روی طب سنتی داده است. طبق نظر محققان ایرانی، میتوان گفت که تظاهرات گرمی و سردی مزاج ارتباط مستقیمی با نوع متابولیسم بدن دارد. این اعتقاد نه تنها در طب سنتی ایران، بلکه در طب سنتی چین و اسپانولی تبارها نیز دیده میشود.
در نهایت پس از سقراط و جالینوس، این ابن سینا بود که ۹ مزاج را برای انسان در نظر گرفت: سرد، گرم، خشک و تر (به عنوان مزاجهای مفرد) و سرد و خشک، سرد و تر، گرم و خشک و گرم و تر (به عنوان مزاجهای مرکب) و مزاج معتدل. اما بعدها مشخص شد که مزاجهای منفرد و معتدل به معنای حقیقی وجود ندارند و مزاجهای رایج همان مزاجهای مرکب ذکر شده هستند که با عنوانهای دیگر مزاج سودایی یا سرد و خشک، بلغمی یا سرد و تر، صفراوی یا گرم و خشک و دَمَوی یا گرم و تر مطرح شدند.
به طور کلی میتوان گفت که همه افراد در یکی از دو گروه سردمزاج یا گرممزاج هستند. از نظر متخصصان طب سنتی هر فرد بر اساس علائم بالینی خود یعنی حرارت بدن، رنگ چهره، خصوصیات نبض، وضعیت روحی، کیفیت مواد دفعی و غیره میتواند در یکی از این دو دسته قرار بگیرد. نکته قابل توجه این است که غذاها و داروها نیز دارای مزاج خاص خود هستند و به همین دلیل هر فرد باید متناسب با نوع مزاج خود غذاهای خاصی را حذف و یا بیشتر مصرف کند.
